Op 24 juli 2014, een week na de ramp met vlucht MH17, plaatsten wij een blog die waarschuwde tegen militaire avonturen in oost-Oekraïne. Dat was toen gebaseerd op een bericht die dag in De Volkskrant dat de regering-Rutte een lobby voerde voor een militair antwoord.
Een paar weken later zou je nog hebben kunnen denken dat dit allemaal een tijdelijke overreactie en/of overdreven berichtgeving was geweest die het best vergeten kon worden. Intussen zijn er echter uit Australië nieuwe onthullingen gekomen die onderstrepen dat dit wel degelijk een serieuze onderneming was, zij het niet noodzakelijk alleen van de kant van Nederland en Australië.
De nieuwe informatie is terug te vinden (met nog wat aanvullende informatie) op de blog van de Rusland-kenner John Helmer, Dances with Bears. Wat daar uit tevoorschijn komt is een beangstigend gebrek aan werkelijkheidszin van onze premier. Ofwel, en zo kan je het ook bekijken, een gebrek aan ruggegraat bij druk van buitenaf. Het Volkskrant-bericht impliceert het eerste, omdat het ervan uit gaat dat dit een Nederlands initiatief was en dat het kabinet direct na de herdenkingsplechtigheid op het vliegveld Eindhoven met spoed bijeenkwam om de plannen te bespreken. De regering bereidde ook al een artikel 100 procedure voor om het parlement op de hoogte te stellen van de voorgenomen militaire operatie.
Minister Frans Timmersmans, die drie dagen eerder de demagogische toespraak in de VN had gehouden die hem de eretitel Politicus van het Jaar had opgeleverd hoewel de speech volgepakt was met insinuaties die op verdraaide informatie waren gebaseerd. reisde diezelfde 24ste juli naar Australië om voor elkaar te krijgen dat Nederland de leiding van het onderzoek zou krijgen. Dit met de mogelijkheid van gewapend escorte. De Volkskrant berichtte dat niet alle fracties in de Tweede Kamer overigens even overtuigd waren van de levensvatbaarheid van deze onderneming.
Intussen had Rutte telefonisch overleg gevoerd met Porosjenko in Kiev en Poetin in Moskou, maar niet met de zelfverdedigingsgroepen in de Donbas, hoewel die de OVSE, de media en ook een Maleisische delegatie onmiddellijke en ongehinderde toegang hadden verschaft tot de rampplek. Voor de VVD-PvdA-coalitie is immers het uitgangpunt, trouw aan het NAVO-interpretatie van de regime-wisseling en de ´Russische invasie´, en dus kon er van die toegang geen gebruik worden gemaakt. In plaats daarvan ging de regering ervan uit dat met een OK uit Kiev troepen zouden kunnen worden gestuurd zonder de moeizame weg van een VN-resolutie te hoeven afleggen.
De volgende dag berichtte de doorgaans goed geïnformeerde Telegraaf dat de verloven van de 11de luchtmobiele brigade met zijn 4500 militairen ingetrokken waren en dat deze keurtroep dat weekend, dus 26 en 27 juli, van haar twee legerplaatsen in Nederland naar het gebied van Donetsk in oost-Oekraïne zou worden overgevlogen. Bovendien waren Nederlandse commando´s uit Mali teruggeroepen.
Dit alles zouden we misschien alweer vergeten zijn, maar nu is Helmer met nieuwe bijzonderheden over deze geschiedenis naar buiten getreden. James Brown, een Australische voormalige legerkapitein en intussen hoofd van een onderzoeksinstituut aan de Universiteit van Sydney, heeft onthuld dat het plan-Rutte voor een militaire interventie geen Nederlands-Australisch plan was maar de steun had van Washington. Gelukkig voor alle betrokkenen, en naar we mogen aannemen, voor de wereldvrede, spraken de Duitsers (die het commando hebben over de snelle interventiemacht, de Division Schnelle Kräfte, waarvan 11 Luchtmobiele Brigade deel uitmaakt) een veto uit over het uitzenden van de troepen. Samen met 3000 Australische troepen zou dat een aanzienlijke militaire aanwezigheid opgeleverd hebben, maar natuurlijk geen partij voor een eventueel Russisch antwoord.
Helmer meldt echter dat de Russen op dat moment geen idee hadden dat de VS (via Nederland en Australië) een militaire operatie in overweging hadden genomen. In werkelijkheid echter gingen de Amerikanen en de Australiërs door met het plannen van een interventie ook nadat Rutte op maandag 27 juli het plan om 11 Luchtmobiele brigade uit te zenden, van tafel was. Pas op 5 augustus staakten ook Washington en Canberra de voorbereidingen, drie dagen voor het afkondigen van een staakt-het-vuren in Oekraïne en het aftreden van het hoofd van alle Oekraïense militaire en inlichtingenoperaties, Andriy Paroebiy, de neofascist die direct na de coup in februari 2014 was aangesteld.
De Australische premier Tony Abbott (na zijn aftreden afgelopen september werd hij een van Porosjenko´s internationale adviseurs) verklaarde in een radiointerview in februari 2015 dat het idee van een militaire operatie niet van hem afkomstig was, maar dat het serieus besproken was door de Nederlandse en Australische militaire autoriteiten. Niemand gelooft echter dat zo´n interventie gelanceerd had kunnen worden zonder nadrukkelijke Amerikaanse toestemming en dit wordt door Helmer bevestigd als hij stelt dat de Amerikann en Australiërs nog een week langer doorvergaderd hebben over een militair ingrijpen.
De bal ligt daarom weer bij Rutte. Misschien moet hij eens uitleggen wat er toen precies gespeeld heeft, omdat dit tenslotte een ongelofelijke gok is geweest die de NAVO in een grote oorlog had kunnen betrekken, met Nederlandse troepen aan het front.
VVD-fractievoorzitter Halbe Zijlstra heeft onlangs op een partijcongres verklaard dat we voor de nabije toekomst ernstig rekening moeten houden met een werkelijke oorlog met Rusland .
Met leiders van dit kaliber is het maar beter om zulke uitspraken serieus te nemen.
Kees van der Pijl (met dank aan Hans van Zon)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten