vrijdag 29 mei 2015

Het einde van het voetbalseizoen


De arrestatie in Zwitserland van een aantal hooggeplaatste functionarissen van de wereldvoetbalorganisatie FIFA wegens corruptie heeft in de media een golf reacties losgemaakt die allemaal gaan over de corruptie die de organisatie plaagt. Dat dit het geval was, tja, wie wist dat niet—een wereldkampioenschap voetbal toekennen aan Qatar in de zomer, een van de heetste plekken op aarde, dat doe je niet op sportieve gronden alleen. Maar de arrestatie licht ook een tipje op van de sluier die over de machtsverhoudingen in de wereld ligt en werpt een schel licht op twee staten die in diverse oorlogen verwikkeld zijn, nl. Israël en de VS. 


In de weken die vooraf gingen aan het FIFA-congres in Zürich werd bekend dat de Palestijnse voetbalbond daar zou voorstellen Israël als lid te schorsen omdat hun spelers uit de bezette gebieden het leven onmogelijk gemaakt wordt. Een Al Jazeera documentaire over de bezetting herinnert er nog eens aan waar we het hier over hebben.

woensdag 27 mei 2015

Pijplijnpolitiek en democratie—machinaties rond Macedonië


Sinds Rusland de pijplijn die gas over de Zwarte Zee naar Bulgarije zou transporteren, ‘South Stream’, heeft verlegd naar Turkije (‘Turkstream’), is ook de Westerse politiek in zuidelijke richting omgezwaaid. Bulgarije werd door de VS onder druk gezet om te stoppen met de werkzaamheden aan South Stream, en Rusland reageerde met de routewijziging op deze en de vanwege de Oekraïne-crisis ingestelde sancties. Daarmee komt het nieuwe plan heel dicht in de buurt van de eerder door de EU geplande Nabucco-pijplijn, die tegen Rusland gericht was maar nu toch Russisch gas zou kunnen krijgen.


Intussen heeft Gazprom de aandelen in South Stream van de belangrijkste Europese deelnemers (ENI, EDF en Wintershall) teruggekocht, naar verluid om ENI-dochter Saipem te vriend te houden omdat dit bedrijf gespecialiseerd is in het leggen van onderzee-pijpleidingen.

dinsdag 26 mei 2015

Waarom durft Rudi Vranckx de waarheid over Libië, Egypte en Syrië niet schrijven?

De van oorsprong Vlaamse priester Daniël Maes - nu wonende in Syrië - geeft antwoord!

Onderstaande kritiek op Rudi Vranckx bereikte ons via onze contacten in Belgie. Rudi Franckx is een bekende Vlaamse journalist en oorlogsverslaggever. Hij is na vier jaar nog steeds niet in staat om een goede analyse te maken over de situatie in Syrië. Sterker nog hij is een van de westerse journalisten die de westerse oorlogspropaganda onverminderd blijft voeden. Wat zou het een verademing zijn indien hij eens van kamp zou veranderen en aan de kant van de slachtoffers komen staan in plaats van aan de kant van de moordenaars.

vrijdag 22 mei 2015

Op oorlogspad (3)


De ‘hernieuwde dreiging’ waarover het ‘Manifest over versterking van de Nederlandse defensie’ spreekt, is acuut geworden toen op de NAVO-top in Boekarest in april 2008 aan Oekraïne en Georgië de toezegging werd gedaan dat ze lid van de NAVO konden worden. President Sakaashvili trok daaruit de conclusie dat zijn poging later dat jaar om Zuid-Ossetië (afgescheiden van de vroegere Sovjetrepubliek Georgië) met geweld te heroveren, door het Westen zou worden gedekt.


Ondanks aanzienlijke verwoestingen in de hoofdstad Tsjkinvali door Georgische artilleriebeschietingen en grote aantallen slachtoffers werd het avontuur van Sakaashvili een fiasco. Rusland trok een streep in het zand om duidelijk te maken dat wat Moskou betrof de opmars van de NAVO en de EU, die was begonnen met de bombardementen in Joegoslavië in 1994 en ’99 en de uitbreiding met alle voormalige Warschaupact-staten en zelfs Sovjet-republieken (de Baltische staten), niet verder zou worden toegelaten. 


maandag 18 mei 2015

Op oorlogspad (2)


‘Begonnen moet worden met een stapsgewijze structurele verhoging van substantiële omvang [van de defensieuitgaven], wat ons betreft met tenminste 1,5 miljard euro.’ Aldus het Manifest over de Versterking van de Nederlandse Defensie in zijn noodkreet dat de ‘verdediging van de veiligheid’ (sic) van ons land in het geding zou zijn.
De verkleining van de krijgsmacht wordt in het Manifest breed uitgemeten, maar er wordt niet bij verteld dat dit rechtstreeks voortvloeit uit het veranderen van het karakter van eventuele inzet: van een verdediging tegen een grote conventionele invasie in een eigen sector, de Noordduitse laagvlakte, naar een mobiele strijdmacht. 


In de Koude Oorlog hadden we een legerkorps bestaande uit twee parate (1 en 4) en een mobilisabele divisie (5). Maar zo’n opstelling is niet meer nodig. We kunnen dan ook treuren om het ‘afschaffen’ van de 900 tanks en een groot deel van de 4000 lichtere pantservoertuigen, maar die hoorden nu eenmaal bij de verdediging tegen de strijdkrachten van het Warschaupact. Hetzelfde geldt voor de reductie van het aantal infanteriebataljons van 17 naar 9, wat ook weer samenhangt met de ombouw van een dienstplichtig verdedigingsleger naar een interventiemacht van beroepsmilitairen. Toen de NAVO in 1999, 50 jaar na de oprichting, van een onrechtmatige, niet door de VN gesanctioneerde interventie in Joegoslavië gebruik maakte om de verdragsorganisatie om te bouwen naar een ‘out of area’-militair machtsmiddel, tóen had er een Manifest geschreven moeten worden!

zondag 10 mei 2015

Wordt MH17 ons 9/11? (6) Het artikel in Novaya Gazeta


In juli, direct na de ramp met vlucht MH17, kwam de krant Novaya Gazeta met een voorpagina waarop aan Nederland excuses werden aangeboden. 


En nu komt uitgerekend deze krant met een integraal afgedrukt rapport van Russische ingenieurs die stellen dat de plek vanwaar een Buk-raket (voor NRC-lezers, ‘Boek’) op het vliegtuig werd afgevuurd, in handen was van … het Oekraïense leger, d.w.z. dat deel dat ressorteert onder de regering van Porosjenko en Jatsenjoek, de groep die door de coup van 21 februari 2014 aan de macht is gekomen. 

zaterdag 9 mei 2015

Herdenkingscongres Russische politicologen in Kaliningrad


Van 27 tot 29 april was ik op uitnodiging van de Russische politicologenorganisatie een van de sprekers op een congres in Kaliningrad, de kleine driehoek tussen Polen en Litouwen, een van de vele brokstukken waarin de Sovjet Unie uiteen gevallen is. Kaliningrad is het vroegere Königsberg, hoofdstad van Oost-Pruisen en beroemd geworden doordat in de 18de eeuw de filosoof Immanuel Kant daar leefde en werkte. De universiteit in het nu Russische stukje land heet dan ook naar hem. 


De stad, waar rond 1 miljoen mensen wonen en die ik bereikte met een binnenlandse vlucht vanuit Moskou, deed in veel opzichten denken aan de oude Sovjet-Unie, maar dan overladen met reclame en verstopt met auto’s, en ook het congres was een mengeling van oud en nieuw.

maandag 4 mei 2015

Is het einde van seculier Syrië nabij?


In Syrië is de strijd van Islamisten tegen het regime van Assad een nieuwe fase ingegaan. Diverse steden zijn door het regeringsleger, dat tekenen van vermoeidheid vertoont, opgegeven. Het kan zich kennelijk niet meer veroorloven zich in te graven en strijd te leveren om andere steden dan de hoofdstad Damascus. 
Als de jihadisten die een gezamenlijk front hebben gevormd, die stad innemen zullen de gevolgen naar alle waarschijnlijkheid verschrikkelijk zijn, zowel het bloedbad onder Assad-getrouwen, ‘ongelovigen’ en ‘ketters’, als de massale vlucht uit het verwoeste land (hieronder Aleppo). 


Het oprukkende Islamistische front, het Leger van de Verovering (Jaysh al Fateh) bestaat uit al-Noesra (de officiële Syrische tak van al-Qaeda), gesteund door Saoedi Arabië, Turkije, Qatar, en de Verenigde Arabische Emiraten; en Ahrar al Sham, dat vooral steun van Qatar geniet, eveneens met al-Qaeda is verbonden en ook samengewerkt heeft met ISIS. Daarnaast zijn er nog wat kleinere, nominaal onder het Vrije Syrische Leger vallende eenheden in het front opgenomen zoals de Kustdivisie en de Sukur Al Ghab Brigades.


zaterdag 2 mei 2015

Op oorlogspad


Dezer dagen is een ‘Manifest over versterking van de Nederlandse defensie’ uitgebracht door een initiatiefgroep bestaande uit enkele generaals b.d. en oud-politici, en ondertekend door een tamelijk bonte verzameling prominente heren uit de wereld van defensiebeleid en commentaar en de politiek in het algemeen. Te bont eigenlijk, ja zelfs de grootste naam uit de moderne Nederlandse vredesbeweging, Mient-Jan Faber, staat eronder. Over zijn heropvoeding tot NAVO-vrijwilliger heb ik al eerder bericht. 


Het Manifest is een bedroevend document. De inzet, logica, taal, alles gaat mank. Moeten we daarmee de oorlog winnen?